Seema ontdekte de waarheid pas toen ze de kluis opende die Ramon had achtergelaten. Haar hele wereld stortte in. Elk geheim, elke waarheid kwam eruit – en Selena viel op haar knieën tussen de dossiers, documenten en voorwerpen die Ramon jarenlang in stilte had verzameld.
Vijf jaar lang leefde Selena in een onzichtbare kooi. Haar man, Ramon Verano, was senior engineer bij een softwarebedrijf in Manilla. Ondanks dat hij vijftigduizend peso per maand verdiende, legde hij elke ochtend voordat hij naar zijn werk vertrok slechts een briefje van honderd peso op de keukentafel.
‘Voor vandaag,’ zei hij altijd met een rustige, bijna mechanische stem.
Aanvankelijk dacht Selena dat het maar een grapje was, een manier om de uitgaven te organiseren. Maar na verloop van tijd werd deze dagelijkse gewoonte een onzichtbare muur tussen hen. Wanneer Selena erover probeerde te praten, veranderde Ramon altijd van onderwerp en zei alleen een vermoeide glimlach en een korte zin:
"Selena, vertrouw me. Alles is onder controle."
Selena deed haar best om hem te vertrouwen, of dwong zichzelf daartoe. Maar als ze haar vriendinnen zag winkelen, reizen of gewoon van het leven genieten, voelde ze een stille schaamte en wrok die met de dag toenam. Ze vermoedde dat Ramon iets verborgen hield – misschien een andere vrouw, een geheime familie, een dubbelleven. Vele nachten keek ze hem slapend aan en vroeg zich af wie de man naast haar werkelijk was.
Alles veranderde op die dinsdag in april. Om 7 uur 's ochtends verliet Ramon haastig het huis, serieuzer dan normaal. Selena zei dat ze moesten praten als hij terugkwam. Hij knikte.
Om 11.00 uur ging de telefoon. Het was de politie. Een verkeersongeval op de North Luzon Expressway, ter hoogte van kilometer 39. Ramon verloor de macht over het stuur tijdens een uitwijkmanoeuvre voor een vrachtwagen. Hij overleed ter plekke.
Selena's wereld stortte in. De volgende dag ging als een waas voorbij – de begrafenis, documenten, bloemen en vrienden die loze woorden spraken. Alles zweefde aan haar voorbij alsof ze er niet eens was.
Een week later overhandigde de notaris haar een kleine metalen sleutel voor een kluis. Het was dezelfde kluis die Ramon op slot in de studeerkamer bewaarde, verborgen in een kast die met een code was beveiligd. Selena aarzelde even voordat ze hem opendeed. Er zaten dossiers, rekeningen, notitieboekjes in Ramons handschrift en een USB-stick in.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
