Het was een goed idee – belangrijk zelfs. Dus bedachten we het samen.
Niet zoals de zussen die we vroeger waren. Die versies van ons waren allang verdwenen. Maar als twee vrouwen die gebroken waren en zichzelf weer aan elkaar hadden gezet, die leerden dat genezing de pijn niet wegneemt – het geeft die juist een nieuwe vorm.
Vergeving kwam niet in één moment. Er was geen dramatische verzoening. Het kwam langzaam, door herhaalde handelingen in de loop van de tijd. Niet vergeten. Niet doen alsof. Gewoon iets nieuws planten waar iets ouds was afgebrand.
Wat er tussen ons groeide, was niet meer de relatie die we ooit hadden.
Het was iets sterkers: eerlijk, veerkrachtig, verdiend.
Zij veranderde. Ik veranderde. En op de een of andere manier was dat genoeg.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
