"Hij is niet mijn zoon," verklaarde de miljonair koel, zijn stem galmde door de marmeren hal. "Pak je spullen en vertrek. Allebei." Hij wees naar de deur. Zijn vrouw omhelsde hun baby stevig, met tranen in haar ogen. Maar had hij het maar geweten...
De storm buiten was net zo hevig als die binnen woedde. Eleanor stond roerloos, haar knokkels wit terwijl ze de kleine Oliver tegen haar borst klemde. Haar man, Gregory Whitmore, een miljardairmagnaat en hoofd van de familie Whitmore, keek haar woedend aan met een woede die ze in hun tienjarige huwelijk niet had gezien.
"Gregory, alsjeblieft," fluisterde Eleanor met trillende stem. "Je weet niet wat je zegt."
"Ik weet precies wat ik zeg," snauwde hij. "Dat kind... is niet van mij. Ik heb vorige week een DNA-test laten doen. De uitslag is duidelijk."
De beschuldiging deed haar meer pijn dan een klap. Eleanors knieën knikten bijna.
—Heb je een test gedaan… zonder het mij te vertellen?
"Ik moest het doen. Ze is niet zoals ik. Ze gedraagt zich niet zoals ik. En ik kon de geruchten niet blijven negeren."
—Geruchten? Gregory, het is een baby! En het is jouw zoon! Ik zweer het op alles wat ik bezit.
Maar Gregory had zijn besluit al genomen.
Wordt vervolgd op de volgende pagina >>
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
