Een bekende bankdirecteur heeft een oudere man overvallen die alleen zijn eigen geld wilde opnemen. Maar enkele uren later keerde het lot zich tegen haar toen een deal van 3 miljard dollar door haar handen glipte en haar carrière in duigen viel...
Tegen de middag zat Evelyn in haar hoekkantoor met uitzicht op Manhattan. Ze bereidde zich voor op de grootste vergadering uit haar carrière: de ondertekening van een partnerschap van $ 3,2 miljard met Jenkins Capital , een wereldwijde investeringsmaatschappij die de internationale reikwijdte van de bank zou kunnen verdubbelen.
De onderhandelingen over de deal hadden maanden geduurd. De raad van bestuur hield haar nauwlettend in de gaten; dit zou haar nalatenschap zijn.
Toen de stem van haar assistent door de intercom klonk – "Meneer Jenkins is er, mevrouw" – streek Evelyn haar blazer glad en stond op.
"Perfect. Stuur hem maar binnen."
De deur ging open.
En de man die naar binnen stapte, was dezelfde oudere heer die ze die ochtend eruit had gezet.
Haar keel werd droog. "Jij - jij bent -"
Hij glimlachte flauwtjes. "Harold Jenkins. We hebben elkaar eerder ontmoet, hoewel je me toen waarschijnlijk niet herkende."
Ze voelde de kleur uit haar gezicht wegtrekken. "Meneer Jenkins, ik... ik had niet door dat..."
"O, dat weet ik zeker," zei hij kalm maar vastberaden. "Ik ben eerder even bij uw filiaal langs geweest om te kijken hoe u met vaste klanten omgaat – geen investeerders, geen CEO's – gewoon met mensen."
Hij haalde een klein zwart notitieboekje uit zijn jaszak. Op één pagina zag Evelyn een keurig handschrift waarin ze hun ochtendlijke ontmoeting woord voor woord beschreef.
"Mijn bedrijf investeert niet alleen in cijfers, mevrouw Carter," zei hij zachtjes. "Wij investeren in waarden – respect, integriteit, empathie. Vandaag zag ik daar niets van terug."
"Alstublieft, meneer Jenkins," stamelde ze, "dit was een misverstand..."
“Het misverstand,” onderbrak hij zachtjes, “was dat we dachten dat uw bank ons vertrouwen verdiende.”
Hij sloot het notitieboekje, stopte het in zijn zak en stak zijn hand uit. Ze schudde het met trillende vingers.
"Goedendag, mevrouw Carter," zei hij kalm. "We gaan ergens anders heen."
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
