« Laten we je even laten nakijken, oké? » stelde José haar gerust, terwijl hij haar voorzichtig naar de veranda leidde. « De ambulance is onderweg. »
Binnen was het stil in huis, op het zachte gezoem van een tv die nog steeds tekenfilms afspeelde na. Liliana’s moeder lag bewusteloos en bewegingloos op de bank, haar gezicht bleek en vertrokken. José’s hart deed pijn bij de aanblik, maar hij concentreerde zich op Liliana, die onmiddellijke aandacht nodig had.
Enkele minuten later arriveerden de ambulancebroeders en werd Liliana snel onderzocht en naar het ziekenhuis gebracht. Toen ze vertrokken, rook José een vreemde geur in de lucht, een geur die moeilijk te plaatsen was, maar wel verontrustend. Hij maakte een aantekening om dit te melden aan de rechercheurs die binnenkort het huis zouden doorzoeken.
In het ziekenhuis werkten de artsen snel om Liliana te behandelen. Het medisch personeel, gewend aan spoedgevallen, was zichtbaar ontroerd door de benarde situatie van het meisje. Het duurde niet lang voordat ze de oorzaak van Liliana’s pijn ontdekten: ze had een substantie ingenomen die een ernstige opgeblazenheid en ongemak veroorzaakte. De behandeling was ingewikkeld, maar gelukkig niet levensbedreigend.
Terwijl Liliana herstelde, voerden agenten een grondig onderzoek uit. Ze ontdekten dat Liliana’s vader en zijn vriend betrokken waren geweest bij illegale activiteiten, waarbij ze middelen hadden gebruikt die onbedoeld het voedsel en water hadden verontreinigd. Het was een tragisch geval van nalatigheid en roekeloosheid, waardoor de onbedoelde slachtoffers op hun kwetsbaarst waren.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
