"Je bent hier nu veilig," zei Olivia zachtjes, terwijl ze een haarlok van zijn voorhoofd streek. "Kun je me je naam vertellen?"
“Theo… en dit is Amelie,” zei hij, terwijl hij de baby dichter tegen zijn borst drukte.
Binnen enkele minuten arriveerden dokter Samuel Hart, de behandelend kinderarts en een bewaker. Theo deinsde terug bij elke plotselinge beweging en beschermde Amelie instinctief.
"Neem haar alsjeblieft niet mee," smeekte hij. "Ze huilt als ik er niet ben."
Dokter Hart hurkte neer en sprak kalm. "Niemand neemt haar mee. Maar ik moet weten, Theo, wat er is gebeurd?"
Theo keek nerveus naar de deur voordat hij sprak. "Het is mijn stiefvader. Hij... hij slaat me als mama slaapt. Vanavond werd hij boos omdat Amélie niet ophield met huilen. Hij zei... hij zei dat hij haar voor altijd stil zou maken. Ik moest weg."
De woorden kwamen als een klap aan bij Olivia. Dokter Hart wisselde een serieuze blik uit met de beveiliger voordat hij de maatschappelijk werker riep en de politie waarschuwde.
Buiten beukte een winterstorm op de ramen van het ziekenhuis, terwijl de sneeuw zich in stille hopen opstapelde. Binnen hield Theo Amélie stevig vast, zich er niet van bewust dat zijn moed al een levensreddende reeks gebeurtenissen in gang had gezet.
Rechercheur Felix Monroe arriveerde binnen een uur, met een serieuze uitdrukking op zijn gezicht onder de felle tl-verlichting. Hij had al veel gevallen van kindermishandeling onderzocht, maar slechts enkele waren begonnen met een zevenjarige die midden in de nacht een ziekenhuis binnenliep en zijn zusje in veiligheid bracht.
Wordt vervolgd op de volgende pagina 
️ ️
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
