Het liep tegen middernacht op Highway 42 – een van die lange, lege stukken weg waar de sterren helderder lijken dan de straatlantaarns. De 63-jarige Rick, gepensioneerd brandweerman en levenslang motorrijder, was na een lange rit op weg naar huis. De weg was stil, de nacht was koel en hij was klaar om naar bed te gaan. Maar toen zag hij iets waardoor hij vaart minderde: een witte sedan die op de vluchtstrook stond, met zwak knipperende alarmlichten in het donker.
Eerst dacht hij eraan om door te rijden. Het was een lange dag geweest en hij was nog zestig kilometer naar huis. Maar toen zijn koplampen over de auto schoten, zag hij een jong meisje gehurkt bij de achterband. Ze zag er een jaar of vijftien, zestien uit en huilde zachtjes terwijl ze probeerde de wielmoeren los te draaien met een bandenlichter. Iets in het tafereel trok aan hem – niet alleen haar angst, maar ook de manier waarop ze steeds naar het bos keek, alsof ze verwachtte dat er iemand, of iets, uit de schaduwen zou opduiken.
Rick had bijna dertig jaar lang brandende gebouwen ingerend, vreemden gered en angstige gezichten gerustgesteld. Hij herkende angst wanneer hij die zag. Wat hij die nacht zag, was geen frustratie, maar doodsangst.
Een bange vreemdeling op een donkere snelweg
Rick draaide zijn motor en stopte ongeveer zes meter achter de auto, waarbij hij afstand hield om haar niet te laten schrikken. Zodra zijn koplamp haar raakte, sprong ze op en klemde de bandenlichter als een wapen vast.
"Blijf uit de buurt!" riep ze. "Ik heb pepperspray!"
Hij zette zijn motor af, hief zijn handen op en sprak zachtjes. "Het is goed, lieverd. Ik ben hier alleen om te helpen. Ik ga je geen pijn doen."
Maar de handen van het meisje trilden. Ze zei hem weg te gaan, maar haar stem trilde. Haar ogen schoten steeds weer naar de kofferbak van de auto. Rick voelde dat er iets grondig mis was.
Hij stelde zich voorzichtig voor en legde uit dat hij een gepensioneerde brandweerman was. "Ik heb een dochter van ongeveer jouw leeftijd," zei hij. "Ik kan helpen met het verwisselen van die band, of ik kan de politie bellen om je te komen helpen. De keuze is aan jou."
Toen de politie ter sprake kwam, werd haar gezicht bleek. "Nee! Alsjeblieft, geen politie."
Toen wist hij dat het hier niet om een gewone pechgeval langs de weg ging.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
